Lo sabías, ese… ?

W przypadku skomplikowanych obiektów 3D podczas wymiarowania w dokumentacji mogą pojawić się pewne trudności. Wynikają one z braku możliwości bezpośredniego wymiarowania powierzchni swobodnych.

Można jednak – jak w wielu innych sytuacjach – skorzystać z alternatywnych funkcji programu i wstawić…

la línea divisoria que se pueden mostrar en el bloque de título Krzywą przecięcia.

O tej pierwszej metodzie – Linii podziałowej mówię, że jest inwazyjna. Por qué? Gdyż podział ściany skutkuje przydzieleniem innego ID nowo powstałym ścianom, a co za tym idzie wymiary, wiązania, inne referencje istniejące w modelu ulegną dezaktualizacji.

Poniżej zamieszczam dwa przykłady. W żadnym z nich wprost nie uda się wstawić wymiaru. Dlatego dzieląc ścianę uzyskam krawędzie, do których jestem w stanie przyczepić wymiar.

Jak już napisałem, inwazyjność polega na podziale ścian, co np. skutkuje tym, że wcześniej wstawione wymiary zrobią się nieaktualne (Borramos la cota y la volvemos a insertar). Oddzielnym aspektem w przypadku arkuszy blach jest fakt, iż po wstawieniu linii podziałowej arkusza nie da się rozłożyć!

Metoda druga – es decir curva de intersección jest nieinwazyjna. Nie dzieli ścian a zatem nie wpływa na żadne odniesienia. Jednocześnie pozwala wstawić elementy niezbędne do użycia w rysunku.

Krzywa przecięcia w zależności jak powstaje, może być szkicem płaskim lub trójwymiarowym. Jeżeli przecinamy płaszczyzną dowolne ściany – powstały szkic będzie dwuwymiarowym. Jeżeli krzywa powstaje na przecięciu dwóch nieplanarnych powierzchni lub tniemy ścianę blachy, zawsze powstały szkic będzie trójwymiarowym.

W rysunku szkic należy pokazać (jeżeli jest ukryty) i można go dowolnie wykorzystać do wymiarowania i innych czynności w dokumentacji. Następnie szkic można ukryć pozostawiając widoczne wyłącznie wymiary.