Czy wiesz, że… ?
W wyciągnięciu po ścieżce istnieją pewne ograniczenia związane z promieniem ścieżki. Dokładniej chodzi o proporcję profilu w odniesieniu do krzywizny ścieżki. Jeżeli promień jest zbyt mały – wyciągnięcie zakończy się błędem lub uzyskana powierzchnia będzie zdeformowana.
Więc jak to można naprawić?
Najważniejszą kwestią jest podzielenie tego procesu na etapy. W pierwszym kroku wyciągam zewnętrzną powierzchnię po ścieżce, gdzie profilem jest połowa okręgu (1). Następnie dodaję operację domykającą cylinder (2), może to być również wyciągnięcie po ścieżce albo powierzchnia według granicy. W tym przykładzie występuje symetria, więc odbijam obiekt lustrem i scalam wyniki.
Ostatni najważniejszy etap to załatanie powstałej przerwy. Można to zrobić powierzchnią według granicy lub po profilach. Bardzo ważny jest jednak pomocniczy szkic (3), który pozwala odpowiednio uformować kształt.
Ze względu na to, iż używam do tego powierzchni, mogę nawet zrezygnować z promienia od wewnątrz. W każdym razie swoboda formowania jest nieporównywalnie większa niż w przypadku modelowania bryłowego.
